Een schenking is een overeenkomst waarbij de schenker zich verbindt aan de begiftigde (ontvanger) een vermogensbestanddeel af te staan zonder tegenprestatie en met de bedoeling de begiftigde te bevoordelen. Een schenking kan plaatsvinden in geld of andere goederen zoals onroerend goed (perceel en woning), aandelen, sieraden maar ook kunst en antiek. Ook kwijtschelding op een vordering, bijvoorbeeld wegens uitgeleend geld aan uw kind, is een schenking.

Schriftelijk vastleggen

Om de schenking te bewijzen is het aan te bevelen de schenking schriftelijk vast te leggen (in een notariële of onderhandse akte). Bij onroerende zaken (perceel en woning) is altijd een notariële schenkingsakte vereist. In Suriname moet de notariële akte van schenking en aanneming ondertekend worden ten overstaan van een in Suriname residerende notaris. Indien het schenking van een onroerend goed betreft zal er afschrift van de schenkingsakte worden ingeschreven op het Gliskantoor (kadaster) .

Indien een echtpaar eigenaar is van een woning die geschonken zal worden, zullen beide personen de akte van schenking en aanneming (de transportakte) moeten tekenen indien zij in algehele gemeenschap van goederen zijn gehuwd of wel in enige  beperkte gemeenschap krachtens huwelijkse voorwaarden. Indien een of beide echtelieden niet in persoon aanwezig kunnen zijn, zal een schriftelijke volmacht overgelegd moeten worden.

Kunnen er bepalingen/clausules aan de schenking worden verbonden?

Ja dat kan, er zijn bepalingen denkbaar zoals:

1. De uitsluitingsclausule:
   De uitsluitingsclausule is een regeling die bijkans standaard in een testament wordt opgenomen, maar kan ook aan een schenking worden gekoppeld.
   Deze clausule heeft tot gevolg dat hetgeen iemand uit een nalatenschap of door schenking verkrijgt, niet valt in de wettelijke gemeenschap van goederen waarin de verkrijger (erfgenaam/begiftigde) eventueel gehuwd is. Mocht dat huwelijk eindigen door echtscheiding dan is hetgeen dat uit die nalatenschap of door schenking is verkregen alleen voor de desbetreffende verkrijger uit de nalatenschap (erfgenaam/begiftigde). De aangetrouwde (ex)echtgenoot heeft dan geen aanspraak op de helft van de verkrijging. Gaat uw kind scheiden dan zal een advocaat van de ‘ex’ schoonzoon of schoondochter een bewijs vragen dat een dergelijke clausule is gemaakt.
2. De vrijstelling van inbreng van schenkingen:
   Hiermee regelt de schenker dat de begiftigde of de ontvanger vrijgesteld wordt het geschonkene te verrekenen bij overlijden van de schenker;
3. Plicht tot verzorging:
   De schenker kan ook schenken onder het beding dat de begiftigde de schenker tot haar over­lij­den zal onderhouden en verzorgen en haar van de nodige geldmiddelen zal voorzien in­dien de schenker daartoe behoeftig is.
4. Het recht van vruchtgebruik:
   De schenking kan geschieden onder voorbehoud van het levenslange recht van vruchtge­bruik ten behoeve van de schenker.
   Het recht van vruchtgebruik is het recht om van goederen die aan een ander toebehoren en de vruchten daarvan te genieten alsof u de eigenaar bent. Het recht bestond al in het klassieke Romeinse recht en had de bedoeling om enerzijds goederen in de familie te houden maar anderzijds derden gedurende een periode de vruchten ervan te laten genieten. Degene die het recht van vruchtgebruik heeft wordt vruchtgebruiker genoemd. Degene die eigenaar is van een zaak die belast is met het recht van vruchtgebruik wordt bloot eigenaar genoemd. In Suriname wordt een vruchtgebruik op een onroerende zaak gevestigd door de overschrijving van een notariële akte in de openbare registers.Vruchtgebruik kan zich voordoen bij het erfrecht, bijvoorbeeld als een kind iets van een overleden ouder erft en de overgebleven ouder het vruchtgebruik krijgt/houdt. Ook kan men iets verkopen en daarbij vruchtgebruik bedingen, zodat men de vruchten blijft ontvangen, bijvoorbeeld de zaak kan blijven gebruiken. De verkoopprijs is dan wel lager.

   Recht van gebruik en bewoning

   Een speciaal recht van vruchtgebruik is het zakelijk recht van bewoning, dat specifiek geldt voor een woning. Degene die het recht van bewoning heeft mag een onroerende zaak met zijn gezin bewonen.